Bilateralna integracja to współpraca i koordynacja w czasie, kiedy jakiś określony ruch jest wykonywany przez jedną stronę ciała niezależnie od ruchów jego drugiej strony oraz zdolność koordynacji obydwu części ciała podczas wykonywania wielu sekwencji ruchów.
• Obraz diagnostyczny zaburzeń integracji bilateralnej w znacznej części nakłada się na zaburzenia motoryczne odczytywane w diagnostyce integracji sensorycznej.
• Bilateralna integracja to koordynacja i współpraca obu stron ciała w działaniu (przodu i tyłu, prawej i lewej strony, góry i dołu).
• Czynnościami wymagającymi takiej współpracy są np.: cięcie nożyczkami, łapanie piłki, szycie. Trudności w obustronnej koordynacji mogą wskazywać na trudności z przekraczaniem linii środkowej ciała.
• Bilateralna nauka trwająca aż do wieku szkolnego, w znacznej części zależy od doświadczeń, które mogą zawierać błędne informacje, a te prowadzą do problemów w nauce takich jak niezrozumienie instrukcji, problemów w rozróżnianiu prawej i lewej strony, problemów z czytaniem, pisaniem, mówieniem, pamięcią. Wiele osób, u których występują opóźnienia rozwoju, mają trudności w nauce lub odnoszą niepowodzenia, w tym dzieci z dysleksją, dyspraksją, zaburzeniami ze spektrum autyzmu, ADHD. Ci prezentują często niedojrzałość w systemie motorycznym. Wówczas może ujawnić się słabe lub niesymetryczne napięcie mięśniowe, nieadekwatność, deficyty uwagi oraz słaba pamięć, słaba kontrola mięśni oka i upośledzenie funkcji wizualnych, słuchowych i percepcji. Opóźnienia w rozwoju motorycznym są nierozerwalnie związane z opóźnieniami w rozwoju poznawczym i społecznym.
• Program ćwiczeń jest etapowy.
• Jest możliwe łączenie programu ćwiczeń integracji bilateralnej (obustronnej integracji) z innymi programami ruchowymi np. programem INPP lub programem integracji sensorycznej (SI).
• Cechą charakterystyczną programu integracji bilateralnej jest hamowanie nieprawidłowych aktywności i wprowadzanie w ich miejsce prawidłowych wzorców ruchowych.
Symptomy zaburzeń obustronnej integracji, integracji bilateralnej:
• często towarzyszą zaburzeniom posturalno-okoruchowym,
• obniżona obustronna koordynacja (np. łapanie piłki),
• trudności z rozróżnieniem stron prawa-lewa, • unikanie przekroczenia linii środkowej ciała (np. krążenia tułowia),
• niewykształcona w pełni lateralizacja
• niskie umiejętności wykonywania ruchów sekwencyjnych (kopanie piłki w ruchu).
Jeśli ćwiczenia są wprowadzane stopniowo i ostrożnie, to program dwustronnej integracji:
• poprawia u dziecka świadomość ciała (schemat ciała w przestrzeni),
• poprawa równowagi statycznej i dynamicznej,
• lepsza kontrola postawy,
• lepsza współpraca między półkulami,
• poprawa współpracy ciała w obrębie góra – dół, lewo-prawo, przód-tył,
• poprawa poczucia kierunku,
• poprawa pamięci sekwencyjnej i planowania ruchu,
• automatyzacja ruchu,
• jest możliwa wielozadaniowość,
• poprawa funkcji fizycznych, umiejętności poznawczych, percepcji, uwagi, pamięci.
• Mogą być dodatkowe korzyści takie jak wzrost pewności siebie, poczucie własnej wartości i motywacji.
Materiał infromacyjny pochodzi ze strony interntowej Bilateralna integracja - ASTO